Geen fratsen

Ik was onlangs op de HIMMS, de grote conferentie op het gebied van gezondheidszorg en IT. Op dit evenement werd een interessant thema aangeroerd, een thema dat zes, zeven jaar geleden zeer populair was: ‘best of breed’. In IT-termen: kies voor de verschillende processen binnen de onderneming - op de HIMMS ging hetnatuurlijk om zorginstellingen - de allerbeste oplossing die daarvoor beschikbaar is en koppel vervolgens deze topapplicaties aan elkaar. Met als resultaat de best denkbare oplossing. Inmiddels vinden we dat helemaal niet meer de best denkbare oplossing. Dat werd op de zorgbeurs nog eens duidelijke uiteengezet.

In theorie zou ‘best of breed’ de beste totaaloplossing moeten opleveren, want voor elk afzonderlijk proces wordt de best denkbare applicatie ingezet. In de praktijk blijkt het resultaat echter minder te zijn dan de som der delen. Soms zelfs veel minder. Het beste oplossinkje voor dit, het beste oplossinkje dat, je wordt gek van alle benodigde koppelingen en de inspanningen om al die beste oplossinkjes op de juiste manier aan elkaar te koppelen. Bovendien lukt het lang niet altijd om over de hele linie de beste oplossing te vinden en/of te implementeren. Meestal zijn er onderdelen die om wat voor reden dan ook bij het oude moeten blijven.Ook dat komt het eindresultaat niet ten goede.

Wat is dan het alternatief? Een écht geïntegreerde oplossing, ofwel ‘best of suite’. Hiermee laten we het idee varen dat er voor elk proces, elk onderdeel van de bedrijfsvoering de beste oplossing moet komen. De focus is de integratie: het naadloos op elkaar aansluiten van de onderdelen, die dan misschien niet het meest gespecialiseerd uitontwikkeld zijn, maar wel volgens dezelfde standaard werken en het deelproces adequaatautomatiseren.

Voor een ‘best of suite’ hoeven geen tijdrovende en durekoppelingen gemaakt te worden. Het voorkomt ook verkapt maatwerk met alle ellende van dien (alsmaar uitlopende projecten, budgetoverschrijdingen, steeds veranderende requirements).Dat maatwerk ontstaat door de wens om elk onderdeel van de oplossing volledig toe te snijden op de organisatie, ingegeven doorhet idee dat het proces in de desbetreffende organisatie net wat anders (en beter)is dan elders. Een duur misverstand!

In een aantal andere sectoren, waaronderde financiële dienstverlening, is dat misverstand allangverleden tijd. We kennen ook geen 682 verschillende hypotheekvormen meer.In andere sectoren, zoals de zorg, wordt dit misverstand nu uit de weg geruimd. De autonomie die veel ziekenhuizen zich hebben aangemeten en de daaruit voortvloeiende wens de IT op een eigen manier in te richtenkost veel geld, geld dat beter besteed kan worden aan innovatie.

Bezien vanuit het perspectief van de bedrijfsvoering doet het ene ziekenhuis het echt niet anders dan het andere. Dit besef rechtvaardigt een vergaande standaardisering die ook een vergaande integratie mogelijk maakt. En dat doen we dan ook in de praktijk, bijvoorbeeld bij het AMC waar we met één oplossing (CareCTRL) de integrale bedrijfsvoering van het ziekenhuis hebben geautomatiseerd. Denk aan finance& control, logistiek, beheer van gebouwen en faciliteiten, personeelszaken en hetbeheer van medische apparaten. Het AMC kan dankzij de integratie sneller overzicht krijgen en sneller veranderingen en aanpassingen doorvoeren.Ik verwacht overigens niet dat de integratie hier zal stoppen, op termijn zal een integratie met bijvoorbeeld het EPD haalbaar zijn. Dat zal tot een verdere stroomlijning van de processen in het ziekenhuis zorgdragen. Hetzelfde geldt overigens voor (gemeentelijke) overheden. Hier zijn de processen ook hetzelfde, terwijl in de praktijk nog te vaak voor een eigen aanpak wordt gekozen. Hier kan standaardisatie het verlaten van de ‘best of breed’ gedachte flinke efficiencywinst opleveren en dus kosten besparen.

Ik weet het, al in de jaren negentig werdmeer samenwerking en een vergaande integratie vanIT -systemenbepleit. We zijn nu bijna 20 jaar verder en nu moeten we wel. Om te beginnen is het geld er gewoon niet om elke applicatie aan te passen aan alle mogelijke denkbare wensen.Bovendien is nu pas de technologie beschikbaar om applicaties echt goed te integreren. Voor alle duidelijkheid: het gaat hier om de automatisering van de bedrijfsvoering.

De verbijzondering van systemen moet in mijn visie plaatsvinden aan de voorkant, daar waar de klant of de patiënt mee te maken heeft.Want hoe een organisatie haar bedrijfsvoering heeft ingericht zal klant of patiënt absoluut niet interesseren. ‘Best of breed’ istheoretisch interessant, maar in de praktijk heeftniemand behoefte aan dit soort fratsen.De problemen van deze aanpak wegen absoluut niet op tegen de verwachte voordelen. Het brengt ons niet wat ervan verwacht werd, de waarde lijkt interessant, maar wordt in de praktijk niet geoogst. De waarde van een geïntegreerd en gestandaardiseerd systeem blijkt in de praktijk gewoon veel groter.

Robin van Poelje is CEO van Total Specific Solutions