ICT een kostenpost?

De waardering voor ICT is een bijzondere. Die waardering komt vooral tot uiting bij ICT-projecten. Vaak zie ik voorbeelden waarbij een ICT project eerder als kostenpost in de boeken zal komen dan als voorwaardenscheppend om tot waardecreatie te komen. Vreemd dat de opdrachtgevers dit zo laten gebeuren. En nog vreemder dat je niet iets leest over maatregelen die opdrachtgevers nemen om dit te voorkomen. Waar zit dit in? Waar ligt die drempel om vanuit de organisatie zich verantwoordelijk te voelen voor ICT projecten. ICT projecten die toch moeten resulteren in oplossingen die ondersteunend moeten zijn voor de bedrijfsvoering van de organisatie.

Het dilemma van CIO versus een bestuurder, die hier verantwoordelijkheid in neemt zoals eerder aan de orde gesteld, zal hier zeker een rol spelen. Maar blijkbaar is de pijn vanuit de organisatie nog niet groot genoeg om opdrachtgevers tot een goede betrokkenheid te verleiden. En blijkbaar is er evenmin een behoefte of noodzaak om met ICT-oplossingen tot waardecreatie te komen. De verbinding leggen tussen de beoogde bedrijfsvoering en ICT-ondersteuning is lastig. Mijn inschatting is dat het lastige vooral zit in het beschikken over zelfkennis van organisaties. Om tot goede specificaties voor je ICT-ondersteuning te komen moet je weten wat je producten en diensten zijn, hoe de processen en organisatie die dat realiseren zijn ingericht en waar de gezamenlijkheid te vinden is. Die helderheid creëren is de uitdaging.  

Het verschil tussen ICT als kostenpost of ICT als voorwaardenscheppend voor waardecreatie zit in aandacht geven, keuzes maken en de verbinding zoeken. Aandacht voor hoe de eigen organisatie in elkaar zit dan wel zou moeten zitten. Keuzes maken om tot een goed vertrekpunt te komen voor het realiseren van een passende ICT oplossing. En de verbinding leggen tussen de belangen van de diverse betrokkenen. Is dat nou zo moeilijk?